|
Poniżej są 2 tomy "Wiedzy Ojca PIO" do
pobrania za darmo w pdf. Wiesiu http://sm.fki.pl/Wiedza-Ojca-Pio-Tom-1.pdf http://sm.fki.pl/Wiedza-Ojca-Pio-Tom-2.pdf
Tu można zamawiać 1 i II tom Wiedzy Ojca Pio.
System Miłości Wiedza Ojca Pio - Kompendium - do pobrania
System Miłości Wiedza Ojca Pio-Tom1 po Angielsku - do pobraniahttp://sm.fki.pl/Wieslaw-Matuch-System-Milosci-Wiedza-Ojca-Pio-Tom1-po-Angielsku.pdf
System Miłości Wiedza Ojca Pio- 1 i2 tom audio a
https://www.youtube.com/@EnergiaMilosci - 1 i 2 tom audio czytany przez aktora Wrocławskiego
|
|
|
O2.PL • BGŻ • Pobierz film z YT • Cena prądu • Test szybkości Internetu • Kalkulator sp. paliwa |
|
|
Mój Kanał YouTube - tu będę nagrywał filmiki z Wiedzą Ojca Pio... Wiesiu
|
|
Św. Teresa
z Avila -
Dzieła św. Teresy Wielkiej...
Św. Jan od
Krzyża -
Dzieła św. Jana od Krzyża...
Myśli Ojca Anthony de Mello - hinduskiego Jezuity:
Naśladownictwo - Osiągnąwszy oświecenie Mistrz zaczął wieść proste życie... odkrył bowiem, że bardzo mu się ono podoba. Śmiał się ze swoich uczniów, kiedy również i oni zaczęli prowadzić proste życie, aby go naśladować. I mówił: - Na co się przyda naśladowanie mojego zachowania bez zwrócenia uwagi na moje uzasadnienia. Albo przyjęcie moich uzasadnień bez wizji, w której mają swoje źródło? Zrozumieli lepiej, co chciał powiedzieć, kiedy dodał: - Czy koza może stać się rabinem tylko dlatego, że rośnie jej broda?
Przepiękne teksty wielkiego Jogina Sri Nisargadatty Maharaja (1897 - 1981) Pytania i odpowiedzi (poniższe teksty, losowo
wyświetlane, dopracowałam na potrzeby
katolików - Wiesław Matuch)
PYTANIE: Jakie korzyści daje doskonałość? ODPOWIEDŹ: A jakie są korzyści z prawdy, dobroci, harmonii czy piękna? Stanowią one cel same w sobie. Pojawiają się spontanicznie bez wysiłku, gdy sprawy pozostawia się ich własnemu biegowi, bez wtrącania się do nich, bez unikania ich lub dopominania się o nie; gdy są po porostu tylko doświadczane w pełni świadomości. Taka świadomość sama stanowi doskonałość. Nie posługuje się ona ludźmi ani przedmiotami, ale wypełnia je i nadaje piękno. PYTANIE: Skoro jak osiągnąć duszę? ODPOWIEDŹ: Obserwować ją w sobie. Należy uświadomić sobie jej działanie, rozpoznać jej obecność w myślach, słowach i czynach. Nie jest to proces trudny ani długotrwały. Jedyny warunek powodzenia to powaga i żarliwość, naśladowanie Chrystusa.
Tęsknota:
To koniec... Mnie, mojego świata. Ty odszedłeś, zostawiłeś, serce me rozdarłeś, z oczu łzy wycisnąłeś. Straciłam Cię na zawsze, a może wcale nie miałam... Może mi się wydawało, może to był sen - najpiękniejszy w moim życiu, ale tylko sen.
Ryszard
Kapuściński:
Mam straszną obsesję - lęk przed zanudzeniem czytelnika. Myślę sobie często - Boże święty, trzeba szybko kończyć, zanim ich doszczętnie znudzę! Tak jak malarze dzielą się na twórców wielkich scen batalistycznych i tych, którzy, jak Kulisiewicz, jednym pociągnięciem piórka, za pomocą jednej linii rysują portret czy sylwetkę. Mnie pociąga to, co współcześnie nazywa się czasem minimal art. Jestem wychowany na literaturze kartezjańskiej, szalenie oszczędnej: minimum słów, wyrzucanie wszystkich przymiotników. Bardzo lubię czytać aforyzmy, lubię jasną, czystą, oszczędną kreskę - do tego zmierzam.
Cytaty Przemówienia Papieża Jana Pawła II w parlamencie polskim z 11 czerwca
1999
Przypadająca w tym roku sześćdziesiąta rocznica wybuchu II wojny światowej oraz dziesiąta rocznica wydarzeń, o których wspominaliśmy, winna stać się okazją dla wszystkich Polaków do refleksji nad darem wolności "danej" i równocześnie "zadanej". Wolności wymagającej nieustannego wysiłku w jej umacnianiu i odpowiedzialnym przeżywaniu. Niech wspaniałe świadectwa miłości Ojczyzny, bezinteresowności i heroizmu, jakich mamy wiele w naszej historii, będą wyzwaniem do zbiorowego poświęcenia wielkim narodowym celom, gdyż "najwspanialszym wypełnieniem wolności jest miłość, która urzeczywistnia się w oddaniu i służbie" (Redemptor Hominis, 21).
Tęsknota:
Patrz... Stoję przed Tobą. .. Nic nie mam za sobą, oprócz rozwianych marzeń, zapomnianych wydarzeń, dni spędzonych z Tobą. .. Pogodzenia z odmową...!
Wiesław Matuch
Kontakt:
smilosci@gmail.com
Ma dusza udręczona jęczy w niewoli tej, bo w oddaleniu skryty Jest Ukochany jej. O skróć już to wygnanie! Zakończ cierpienia me! Z tęsknoty mej za Tobą ja, Panie, umrzeć chcę!
Już nikt teraz nie patrzy w tę stronę, aminadab też się nie pokaże. Uciszone jest już oblężenie. Stada rumaków zstępowały na widok wód, które się rozlały.
Biografia i myśli Ojca de Mello
KASZLĄCA PAPUGA - Stary żeglarz rzucił palenie, kiedy u jego papugi pojawił się uporczywy kaszel. Martwił się, że dym z fajki, który często wypełniał pokój, zaszkodził zdrowiu papugi. Sprowadził weterynarza, żeby zbadał ptaka. Po dokładnym przebadaniu weterynarz stwierdził, że papuga nie ma choroby papuziej, czy zapalenia płuc. Naśladowała jedynie kaszel swego palącego fajkę pana.
ŚWIĘTOŚĆ W CHWILI OBECNEJ - Zapytano Buddę przy pewnej okazji: - Kto to jest święty? Budda odpowiedział: - Każda godzina dzieli się na pewną liczbę sekund, a każda sekunda na pewną liczbę ułamków. Świętym naprawdę jest ten, kto zdolny jest być w pełni obecny w każdym ułamku sekundy. Wojownik japoński zastał ujęty przez nieprzyjaciół i zamknięty w lochu. W nocy nie mógł zasnąć, był bowiem przekonany, że następnego dnia rano zostanie poddany okrutnym torturom. Wtem przypomniał sobie słowa swego mistrza zen: "Jutro nie istnieje naprawdę. Jedyną rzeczywistością jest teraźniejszość". Tak powrócił do teraźniejszości - i zasnął. Człowiek o ile uwolni się od więzów przyszłości, podobny jest do ptaków na niebie i polnych lilii. Bez trosk o jutro. Całkowicie w teraźniejszości. Święty człowiek!
Wrocław 2001
System Miłości Narodów
|
Krótko o falach mózgowych Co to są fale mózgowe?
Odkrycie w 1929 r. przez Hansa Bergera [niemieckiego psychiatrę] fal mózgowych, było nie lada przełomem w badaniach prowadzonych nad mózgiem. Okazuje się, że mózg podczas swojej pracy generuje impulsy elektryczne, zwane falami mózgowymi. Impulsy te możemy mierzyć przy pomocy specjalnego przyrządu, zwanego "elektroencefalografem" [w skrócie EEG]. Posiada on kilkanaście elektrod przyłączanych do skóry głowy i mierzy częstotliwość [ilość impulsów na sekundę] oraz amplitudę ["wielkość" zmian napięcia]. Żeby zrozumieć, czym są owe impulsy, trzeba zastanowić się nad sposobem funkcjonowania komórki nerwowej. Otóż komórka ta nieustannie generuje impulsy elektryczne (np. pod wpływem bodźców zewnętrznych, aktywizowana prze inny neuron, pod wpływem aktu woli, np. woli naciśnięcia lewego przycisku myszy komputerowej). Impulsy te są generowane przez komórkę nerwową w odstępach wynoszących ułamek sekundy. Ich częstotliwość zwykle określa się w jednostkach Hz (co oznacza "cykl na sekundę"). Właśnie liczba cykli (liczby impulsów) na sekundę jest tajemniczym rytmem mózgowym zwanym też falą mózgową, prądem czynnościowym. Pomiar częstotliwości prądów czynnościowych kory mózgowej jest badaniem powszechnie stosowanym, np. w diagnostyce padaczki, czy innych zaburzeń związanych z encefalopatią (zaburzeniem elektrycznej aktywności mózgu). Urządzeniem stosowanym do takiego badania jest wspomniany już elektroencefalograf (EEG), którego elektrody rejestrują obecne na skalpie pole elektryczne wytworzone przez skupiska neuronów. Rejestracjo podlegają dwa parametry: częstotliwość oraz napięcie. Istotną informacją wynikającą z porównania przebiegów fal zbieranych przez poszczególne elektrody jest stopień ich synchronizacji. Wysoka synchronizacja oznacza, że dwie fale występujące w dwóch miejscach kory w tym samym (podobnym) czasie osiągają maksimum natężenia oraz w tym samym (podobnym) jego minimum. Gdy synchronizacja jest wysoka, impuls z jednego neurony bez trudu jest przekazywany do drugiego. Jednak gdy jest ona niska, impuls może być wygenerowany w neuronie w czasie, gdy następna komórka znajduje się w przeciwfazie - nie może przyjąć pobudzenia, przez co informacja zawarta w impulsie zostaje utracona. Min, stąd bierze się zastosowanie muzyki synchronizacyjnej w nauce. Jednak niska synchronizacja prawdopodobnie pozwala na większą podzielność uwagi, szybsze przenoszenie uwagi z tematu na temat. Częstotliwości rytmów mózgowych a stany wiadomości. Rytmy mózgowe przybierają różne wartości w zależności od stanu świadomości, w jakim aktualnie się znajdujemy oraz umiejscowienia (części kory mózgowej lub ośrodków podkorowych, których rytmy badamy). W dostępnym sobie zakresie rytmy mózgowe mogą przybrać dowolną wartość. Tradycyjnie wyróżnia się cztery najbardziej charakterystyczne zakresy fal odpowiadające przede wszystkim różnym stanom świadomości. Obrazuje je poniższy rysunek (wysokość fali odpowiada średniemu napięciu puli neuronów, których rytm został zarejestrowany).
Widać tu cztery zakresy:
Fale beta są dominujące w mózgu człowieka czuwającego,
pracującego, aktywnego. Niskie napięcie rejestrowane przez elektrody oznacza
niewielką synchronizację fal. Czym większa częstotliwość, tym większe
pobudzenie, które często osiąga nadmierny poziom prowadzący do powstania reakcji
stresowej. Fale alfa o wyraźnie mniejszej częstotliwości i wyższym napięciu (a
zatem także synchronizacji) są oznaką relaksu, odprężenia. W korze potylicy
zaczynają być dominujące natychmiast po zamknięciu oczu. Tzw. wyższe harmoniczne
alfa oznaczają także wytężoną uwagę człowieka oczekującego na pojawienie się
bodźca. Dolną granicę częstotliwości alfa osiąga mózg znajdujący się na granicy
snu i czuwania. Wtedy właśnie zaczynamy obserwować rosnącą częstotliwość theta.
Wtedy też często spontanicznie pojawia się tzw. hipersynchronia hipnagogiczna
(czyli hipnagogia) polegająca na krótkookresowym występowaniu wysokonapięciowych
fal o częstotliwości theta i bardo wysokich wskaźnikach synchronizacji. W stanie
tym obserwuje się krótkie marzenia senne, iluzje, omamy, ale przy zachowaniu
pełnej świadomości. W biografiach wielu wynalazców i odkrywców można spotkać się
z relacjami, zgodnie z którymi ich wielkie odkrycia przyśniły im się w
"półśnie", który wystąpił w kilka minut po popadnięciu w drzemkę. Do najbardziej
znanych należy tu opis Kekulé - odkrywcy pierścieniowej struktury cząsteczki
benzenu, który twierdził, że rozmyślając nad jej formą popadł w półsen, w którym
ujrzał, jak cząsteczki węgla przekształciły się w węże, z których jeden połknął
swój ogon. Co to jest synchronizacja wewnątrz i międzypółkulowa? Synchronizacja to stan, w którym poszczególne części mózgu pracują w tym samym rytmie. Dzięki temu osiągają maksimum i minimum pobudzenia w tym samym czasie. Umożliwia to sprawne przekazywanie pobudzeń z jednej części mózgu do drugiej - wymianę informacji. "Co z tego?" - zapytasz. Na pewno często zdarzały Ci się sytuacje, w których byłeś pewien, że znasz osobę, którą właśnie zobaczyłeś, ale w żaden sposób nie mogłeś sobie przypomnieć, kto to jest. Dlaczego? Przyczyną najczęściej jest właśnie brak synchronizacji. Osobę tę (podobnie jak większość bodźców) zapamiętałeś jako całość. Nie pamiętasz osobno jej wyglądu, sposobu poruszania się, koloru włosów i barwy głosu. Pamiętasz ją całą. Gdy usłyszysz jej głos, choć nie doznajesz wizji jej twarzy, w Twoim mózgu uaktywniają się obszary odpowiedzialne za przechowywanie widoku jej twarzy, inne obszary odpowiedzialne za pamięć zapachu jej skóry, a nawet te, które pamiętają jej sposób poruszania się. Dopiero ta całość daje Ci pewność: "Tak, to właśnie ona". Jeśli jednak z jakichś przyczyn, np. stres, rozkojarzenie, przemęczenie, poszczególne obszary Twojego mózgu nie są zsynchronizowane, płaty skroniowe, które słyszą jej głos nie będą w stanie przekazać pobudzenia do obszarów wzrokowych, abyś przypomniał sobie (choćby tylko poniżej progu świadomości) jej wygląd. Pobudzeni jednego obszaru wystarczy, abyś osiągnął owo poczucie znajomości słyszanej osoby, jednak nie wystarczy, abyś sobie przypomniał, o kogo chodzi. Szczególnym przypadkiem synchronizacji jest sytuacja, w której dobrze zsynchronizowane ze sobą są obie półkule Twojego mózgu. Każda z nich przetwarza te same informacje w nieco inny sposób. O ile lewa (na ogół lewa) półkula rozumie mowę, prawa nadaje jej rytm i melodykę. Lewa przeanalizuje dzieło stuki, prawa spojrzy na nie jako jedną całość i umieści w szerszym kontekście. Dopiero pełna synchronizacja pozwoli na zjednoczenie analizy i syntezy w niepodzielny akt poznania. Tymi rozdrobnionym aspektami poznania mogą być nie tylko bodźce zewnętrzne. Mogą nimi być także części Twojej osobowości. Jedna jej część chce sukcesu, inna boi się porażki. Jedna pcha ku działaniu, druga każe unikać go, aby nie wystawić się na pośmiewisko. Taka ambiwalencja (zazwyczaj nieuświadomiona) kończy się nerwicą, sprzecznymi działaniami, a w rezultacie poczuciem niskiej wartości, lękiem, depresją. Uświadomienie sobie wszystkich części Twojej psychiki i scalenie ich to 90% sukcesu terapii i sukcesu w życiu. Jak wpływać na częstotliwość rytmów mózgowych? Istnieją dwie najpowszechniej wykorzystywane metody regulacji rytmów mózgowych: biofeedback oraz muzyka. Biofeedback jest metodą opartą na zjawisku biologicznego sprzężenia zwrotnego, które pozwala nauczyć się osiągać żądany stan umysłu niemal na życzenie. Min. przy jej użyciu rewelacyjne efekty osiągnął Adam Małysz, który poddał się terapii dr. Blecharza. Użycie tej metody wymaga jednak dostępu do bardzo drogiego sprzętu (aparat EEG sprzężony z komputerem zaopatrzonym w odpowiednie oprogramowanie) oraz obecności specjalisty, który umie posłużyć się aparaturą. Muzyka jest bardziej pierwotną metodą wpływania na stan czynnościowy mózgu, wykorzystywaną już przez ludy pierwotne (do obrzędów, w których muzyka pełni właśnie taką rolę należą m.in. praktykowane do dziś greckie anastenaria - doroczne święto, podczas którego w rytm specjalnej muzyki świętujący bosymi stopami chodzą po rozżarzonych węglach). Wyższość muzyki nad biofeedbackiem polega m.in. na atmosferze, która znacznie bardziej sprzyja prowadzeniu terapii, czy osiąganiu stanu medytacji (ewentualnie hipnagogii), niż spędzanie kolejnych godzin przed monitorem komputera z podłączonymi do głowy elektrodami. O ile biofeedback polega na uczeniu się osiągania właściwego stanu czynnościowego, o tyle muzyka zaopatrzona w dudnienia różnicowe (dudnienia binauralne, hemi sync) "wymusza" na mózgu właściwe zachowanie. Czym są dudnienia różnicowe (binauralne, hemi sync)? Dudnienia binauralne (dwuuszne, stereofoniczne,
różnicowe, zwane także sygnałem hemi sync) to subiektywne wrażenie dudnień
powstałe w wyniku obierania dwóch nieznacznie różniących się dźwięków o niskiej
częstotliwości. Pewnie pamiętasz z lekcji fizyki, jak zachowują się fale, o
identycznej częstotliwości, które nakładają się na siebie. Jeśli są
zsynchronizowane, tzn. ich fazy i przeciwfazy pokrywają się, sygnały takie
ulegają wzmocnieniu. Jeśli są niezsynchronizowane, tzn. faza jednej fali
przypada na przeciwfazę drugiej, tłumią się wzajemnie. Faza, czyli "góra", po
pokryciu się z przeciwfazą, czyli "dołem", "zapada się". Podobnie zachowują się
fale dźwiękowe. Dwa proste dźwięki sinusoidalne nakładające się na siebie i
zsynchronizowane wzmacniają się, czyli stają się dźwiękiem o tej samej
częstotliwości, ale natężeniu będącym sumą natężeń dźwięków wyjściowych. Co
będzie, jeśli dwa takie dźwięki będą się różnić nieznacznie częstotliwością?
Otóż faza jednego w którymś momencie pokryje się z fazą drugiego (wtedy sygnały
wzmocnią się), zaś w następnych cyklach faza jednej z nich będzie się przesuwać
w stronę przeciwfazy drugiej, aż w końcu pokryje się z nią, żeby potem znów
przesuwać się w kierunku fazy. Dźwięki takie będą się naprzemiennie wzmacniać i
wyciszać osiągając swoje maksimum natężenia (lub minimum) z częstotliwością
równą różnicy pomiędzy częstotliwością dźwięków wyjściowych. |
